Gelemeyen

 Ben sana mecbur değilim

Atilla İlhan kalmış mecbur

Şarkılar sokaklarda değil stüdyoda artık

Yapımcılar sarmış dört yanım duvar

Ben sana mecbur değilim

Annen sana mecbur ama

Kardeşin, abin, bu memleket

Baban sana mecbur

Sanatın ışıklarını kıramıyorum

Gözlük verdiler gözüme

İstanbul değil dört yanım Ankara

İçinden çıkamıyorum

Eğer ben sana mecbur kalsaydım

Olur da her boydan, her hükümden

Tarihçiler kutuplaşmasaydı

Ecnebiler sarmasaydı dört değil beş yanımı

Hepsi bir fazla olmasaydı

İşte o zaman çiçekler bürürdü

Ağaçlar coşar, ırmaklar ağlardı

Biz ağlamazdık, biz düşünürdük

Küreselleşirdi aşklar ve o zaman dili olmazdı

Eğer ki olsaydı

Olurdu ya sussaydık

O zaman hissederdim güneşi

O zaman tenim yanar, kemiklerim ısınırdı

Çocuklar çavdar tarlasında değil artık

Pal sokağında uzun gri binalar

Elleri çantalı adamlar

Koşmaz, hızlı yürür yetişmek için

Bir masal anlatıyorum sana kimsesi belirsiz

Şiir yazmak için önce okumak mı gerekir

Uyak, kafiye, ölçüler ve ölçülemeyen

ler

Hepsi sana yetişti ben gelemedim